Gazetowa miłość

Od Autorki

Massmedia otaczają nas zewsząd i nie bez przyjemności poddajemy się ich władzy.

Czasami zżymamy się na ich agresywną reklamę i wymuszanie na nas działań przez nie sugerowanych, ale w gruncie rzeczy głodni jesteśmy nowinek, ploteczek, porad, sugestii i informacji na każdy temat. Mówimy że massmedia zaśmiecają nasz umysł natłokiem wielu zbędnych informacji, ale w tym śmietniku ŻYJE już kilka pokoleń, a z drugiej strony brak tych informacji gotowi jesteśmy oprotestować jako próbę zawładnięcia naszą wolnością.

Informacje i obrazy które docierają do nas z massmediów mówią o czasie który dobiega, lub właśnie minął.

Pojęcie PO nie zawsze określa minione, zaświadcza o tym choćby funkcjonowanie w sztuce przedrostka POST, które aktualizuje bieżące w stosunku do byłego.

Jeżeli nie sprawdzimy daty, to wydruki są wciąż aktualnymi obrazami; na przykład obrazy PIĘKNA: kobiecej twarzy, podkreślonej makijażem, pięknego młodego ciała utrwalonego kosmetykami zatrzymującymi procesy starzenia, a wręcz odmładzającymi je… I oto po przeczytaniu gazety niszczę ją – oddając na makulaturę lub używając w zimie jako podpałki w kominku.

Zdjęcia reklamowe młodych kobiet – jako obrazy nie podlegają procesowi starzenia. Po prostu dezaktualizują się i wreszcie ulegają zniszczeniu.

Magia zabiegu artystycznego dała mi narzędzia do manipulacji pojęciami CZASU i PIĘKNA by mogły one funkcjonować zatrzymane i zmodyfikowane przestrzenią sztuki w której teraz istnieją.

Wystawą Pt. „Gazetowa Miłość” pragnę wyrazić moje osobiste refleksje na temat fenomenu „odbioru” massmediów i jej kultury której poddajemy się spontanicznie, lub ze snobistycznym zaangażowaniem.

Anna Kutera

Anna Kutera

Absolwentka wrocławskiej PWSSP, dziś ASP - 1977, zajmuje się sztuką multimedialną. Wśród dziedzin jej artystycznej aktywności znajdują się film, wideo, fotografia, malarstwo, instalacja i sztuka performance.

Pracę artystyczną łączy z działalnością animatorki środowiska artystycznego. W latach 1975 - 1985 razem z Romualdem Kuterą, Lechem Mrożkiem, Piotrem Olszańskim prowadziła we Wrocławiu Galerię Sztuki Najnowszej. Od 1975 r. współorganizowała razem z Janem Świdzińskim międzynarodowy ruch sztuki kontekstualnej, zogniskowanej na badanie kontekstu realizacji artystycznych, która rozszerzała pojęcia i schematy dominującego wówczas konceptualizmu.

Realizacje Anny Kutery nastawione są na interakcję widzów i budzenie ich wyobraźni.

W roku 1975 formułuje założenia do obszernego cyklu artystycznego MORFOLOGIA NOWEJ RZECZYWISTOŚCI, w którym rozważa problem funkcjonowania kilku równoległych „rzeczywistości” w sztuce na przykładzie analizy serii zdjęć siedmioletniego modela. W SYTUACJACH STYMULOWANYCH z lat 1976 -1989 rozważa rolę przypadków, zdarzeń prawdziwych i wykreowanych na społeczny odbiór idei artystycznej („Psia afera”, „Przejazd kolejowy”, cykl gadających obrazów, „Dialogów” i „Monologów”).

Od 1990 r. rozpoczęła kompleksowy cykl prac pod wspólnym tytułem MOJE DOMY.

W kameralnych i monumentalnych realizacjach przestrzennych odwołuje się również w symboliczny sposób, do problemów ewokowanych przez pojęcia „dom” – intymność, bezpieczeństwo, wspólnota, otwartość na kontekst, przyjmowanie zewnętrznych wartości... itp. Ostatnie prace z cyklu Domy zastępcze, oraz m.in. Dom wotywny dla Natury, Dom owadów i Domy bezdomnych (2008/9), analizują skutki cywilizacyjnych zmian w obrębie stosunków społecznych, natury i ekologii. Od 2009 realizowała cykl GENETYCZNE KONTEKSTY (2008/9), które biorą po lupę związki rodzinne, emocjonalne i kulturowe modeli z którymi współpracowała, jak również odwołują się do źródeł tematycznych własnych prac z lat wcześniejszych. W roku 2010 uruchomiła nowy cykl PAPIEROWA MIŁOŚĆ: fotografie, filmy, instalacje interaktywne prowokują do analizy naszego stosunku do mass-mediów.

Prace artystki prezentowane były na ponad 40 wystawach indywidualnych i licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

Prace Anny Kutery znajdują się m.in. w zbiorach Królewskiej Biblioteki Sztuki w Kopenhadze, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeów Okręgowych w Bydgoszczy i Chełmie, Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych we Wrocławiu, BWA w Lublinie, w filmotece TVP 2 we Wrocławiu i w kolekcjach prywatnych.