Grafika i Fotografia

Góry i człowiek – te dwa nurty inspiracji w sztuce Teresy Anny Ślusarek splatają się w jedną, nierozerwalną całość, nawet, gdy w obszarze jej perfekcyjnych linorytów postać ludzka i jakiekolwiek do niej odniesienia są nieobecne. Większość jej prac bowiem składa się z plastycznie przetworzonych motywów zaczerpniętych z górskich krajobrazów i ludzkich – jej własnych – emocji, które wpisane są w każdy jej twórczy gest.
Artystka patrzy na skalne wypiętrzenia jak na formy czysto plastyczne: zauważa ostre linie konturów grzbietów, rysujące się na tle nieba, płaskie, pod światło oglądane poszarpane sylwety wyniosłych samotnych ostańców, niezmierzone bogactwo faktur kamieni, spękań i destrukcyjnych efektów erozji. Wszystkich tych elementów używa i w swoich perfekcyjnych linorytach: czystości rysunku, płaskości i sylwetowości form, oraz olbrzymiej różnorodności graficznych struktur. Nie kopiuje ich, dosłowność pozostawiając fotografii, którą często równolegle się posługuje. Raczej naśladuje ich charakter, tworząc sugestywne „imitacje” konglomeratów faktur górskich zboczy. Szczególne, obecne w nich napięcie emocjonalne, buduje kontrastując puste przestrzenie bieli papieru z partiami zapełnionymi gęstą, niemal skondensowaną, tkanką graficznej materii. Niejednokrotnie dopełnia je kolorem: warstwa kolorystyczna często tworzy jakby dodatkową, syntetyczną kompozycję, nałożoną na tę graficzną i porządkującą ją geometrycznymi rytmami. Najczęściej używa różnych, spokojnych, płasko kładzionych, nasyconych odcieni oranżu, błękitów i beży.
Nic nie znaczące formy i kształty, uformowane przez naturę, artystka dopełnia znaczeniową warstwą własnych, świadomych i podświadomych, skojarzeń. Tak powstały skalne anioły: sylwetowo wycięte z białego tła kształty wypełnione graficznymi strukturami (w których istotną rolę pełni także odręczne pismo), czy perspektywicznie odtworzony most łączący dwie ciemne formy ponad sugestywnie przedstawioną, zamgloną iluzją przepaści w pracy Most do przeszłości.
W części linorytów precyzyjnie i drobiazgowo cięte komórki graficznej faktury kojarzą się z jednej strony ze spękaniami wysuszonego gruntu, z drugiej zaś z pomniejszonymi fragmentami Ziemi, oglądanymi w Google Earth. To już nie zarysy górskich szczytów, lecz sugestie poszarpanych linii brzegowych, wypustek półwyspów i nieregularnych kształtów wysp, otoczonych ciemną plamą mórz. Na nie naniesiona jest warstwa abstrakcyjnych, iluzyjnie wypukłych linearnych wzorów (Grań I). W niektórych pracach wzory te są wycięte, a powstała wycinanka tworzy osobną warstwę ażuru na tle podstawowej odbitki (Przestrzeñ fraktalna II).
Wydaje się, że artystkę interesuje rzeczywistość – ale raczej w jej abstrakcyjnym wymiarze. Dlatego też – w każdej chwili gotowa z pozycji abstrakcjonisty wycofać się w obszar przedstawieniowy – używa w swoich pracach elementów zaczerpniętych z realnego świata, „podglądanego” w skali makro i mikro, czy też z zasobu – w swojej istocie bezkształtnychi nieprzedstawiających – struktur i faktur różnych, głównie naturalnych, materii. Ostatnie jej prace, odnoszące się do teorii chaosu i fraktali zdają się to potwierdzać. Sięgając po ich nieprzewidywalną, lecz matematycznie logiczną konstrukcję oraz po ich efektowną formę plastyczną, znowu przekracza progi abstrakcji – i znowu jednocześnie pozostaje ściśle związana z konkretem rzeczywistości. Jeżeli przyjmie się, że nieregularny rysunek grzbietów gór czy bogactwo kształtów górskich zboczy są możliwe do opisania geometrią fraktalną – to znów w jakiś sposób jej twórczość powraca do fascynacji górami… I do związanych z nimi emocji, których, choć także są częścią naszego świata, w żaden naukowy sposób określić i opisać się nie da. Można je wyrazić tylko tak, jak robi to Anna Teresa Ślusarek – tworząc autentyczną i znakomitą sztukę.
Stanisława Zacharko

Teresa Anna Ślusarek

Urodzona w Kielcach w 1957 roku gdzie nadal mieszka i pracuje. Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Dyplom z grafiki w pracowni prof. Ryszarda Osadczego w 1983 roku. Doktorat w 2003 roku na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach Filia w Cieszynie. Prowadzi pracownię grafiki warsztatowej w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Autorka dziewięciu wystaw indywidualnych. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych i konkursowych w kraju i za granicą( m.in.: Portugalii, Egipcie, Tajlandii, Bułgarii, Macedonii). Laureatka 4 nagród m in. otrzymała nagrodę równorzędną na XI Międzynarodowym Konkursie Graficznym im Józefa Gielniaka w Jeleniej Górze w 2003 roku Tworzy w dziedzinie grafiki, fotografii, rysunku.