Projekcje | rzeźba

Wysysam krew z małej ranki na dłoni wiatr zdmuchnął włochatą gąsienice z liścia wierzby. 

haiku

Jak spełnić życzenie autora i napisać kilka słów o jego pracach, w taki sposób, by nie opisywać jedynie własnych wrażeń? To bardzo trudne. Nie potrafię widzieć więcej niż potrafię zobaczyć, a nie dysponuję warsztatem krytyka sztuki, pozwalającym na profesjonalne przekraczanie granic wsobnej zdolności interpretowania. Walory ekspozycji domagają się w sposób oczywisty tekstu będącego rodzajem laudacji. Twórczość Wąsacza jest jednak zbyt poważna, by pozwolić sobie na jej komplementowanie, nawet w ten niedostępny mi, historyczno-sztuczny sposób.

Upoważnieniem do skomentowania wystawy – Projekcje – stała się dla mnie jej wyjątkowość. Niezwykłość tego twórczego spotkania kryje się w autorskiej decyzji, zinterpretowania własnych prac rzeźbiarskich w formie barwnych rysunków pastelem. Józek stanął tym samym po stronie nas – odbiorców i stoi razem z nami wobec swoich własnych prac, w tej naszej wsobności, na zamkniętej granicy, pomiędzy świadomością i rzeczywistością świata. Celowo buduje napięcie pomiędzy nieprzekraczalnymi obszarami odrębnych interpretacji. To ekscytujące i zarazem bolesne i doświadczenie kresu możliwości komunikacji kodami języka. Doświadczenie, które zmusza nas odbiorców, do poszerzenia obszaru własnych wewnętrznych światów. To jest ten wyjątkowy dar Józkowych Projekcji.

Niezależnie od walorów artystycznych wystawy, uczestnictwo w niej pozwala na przebywanie w sytuacji niezwykle ciekawej, wręcz ekscytującej dla wszystkich wrażliwców tego świata. Józek potrafi znakomicie wykorzystywać ją w pracy ze studentami. Obserwowałam go podczas długoletniej, współpracy w Pracowni Rzeźby na Krakowskim Wydziale Architektury. W intuicyjny sposób posługiwał się grą pomiędzy znaczeniem pojęć – formy i istoty – Istota istnieje dzięki formie, a forma pojawia się dzięki zdolności zdefiniowania się, jako coś istniejącego. To prosta i przydatna gra Dzięki niej studenci w trakcie tworzenia kompozycji rzeźbiarskich nabierają umiejętności budowania znaczących przestrzennych relacji, a następnie interpretując je w formie graficznej, odkrywają przestrzenność swojej świadomości. Obszaru niczym nieograniczonego i mogącego się poszerzać w nieskończoność, jednak paradoksalnie, zamkniętego w wewnętrznym ja każdego z nas. W Pracowni Rzeźby komunikacja odbywa się poprzez projekcje interpretacji i interpretacje projekcji. Praca dydaktyka oraz warsztat artysty to ta sama forma i istota twórczości Józefa Wąsacza. Nie potrafię ich rozdzielać, przez lata wspólnej pracy korzystałam z tego daru.

Barbara Bajorowa
Architekt, emerytowany pracownik Katedry Rysunku, Malarstwa i Rzeźby, Wydz. Architektury, Politechnika Krakowska

Józef Wąsacz, szkice do rzeźby, pastel na papierze. Archiwum autora/BWA Kielce 2023

Józef Wąsacz

Urodzony w Błędowej Tyczyńskiej. Mieszka i tworzy w Piekarach. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie w 1985 r. Dyplom z Rzeźby w pracowni Jerzego Bandury Wydział Rzeźby. W latach 1986 – 1989 pracował jako nauczyciel Rzeźby w Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, od 1989 roku do chwili obecnej pracuje jako pracownik badawczo-dydaktyczny w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby, Wydział Architektury, Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki, aktualnie na stanowisku profesora uczelni. Zajmuje się Rzeźbą, medalierstwem, malarstwem.

W dorobku 14 wystaw indywidualnych i 33 zbiorowych, realizacje – „Pasja” rzeźba ołtarzowa do kaplicy Muzeum Powstania Warszawskiego, rzeźby „Chrystus Król”, „Chrzest nad Jordanem”, „Droga Krzyżowa” do kościoła pod wezwaniem Chrystusa Króla w Łękach Górnych. Od roku 2015 cyklicznie uczestniczy w Międzynarodowych plenerach „Wiklina w Arboretum”. Laureat kilkunastu nagród i wyróżnień. Prace w zbiorach: prywatnych, Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach. Zrzeszony: Polskie Stowarzyszenie Sztuki Medalierskiej. FIDEM – International Art Medal Federation Fédération Internationale de la Médaille d'Ar.t.