Stan wrzenia

„Stan wrzenia…”

Stosuję prostokątny, tradycyjny format obrazu. Jednocześnie kwestionuję i naruszam go, poddaję w wątpliwość przez ekspansywność form wdzierających się niejako spoza ramy. Dodatkowo w polu obrazu spotykają się formy geometryczne twarde z organicznymi miękkimi, które kreślę nie odżegnując się od gestów spowinowaconych ze sztuką Dalekiego Wschodu. Balansuję pomiędzy pozytywem i negatywem po to, by zachwiać relację „obecnego” i „nieobecnego”. Tworzę obraz absorbujący otaczającą przestrzeń, zasysający ją ku sobie. Granica wnętrze – zewnętrze zanika. Obraz wyzwala swój potencjał objawiając się w rozmaitych postaciach, także jako wizerunek quasi fotograficzny, wizerunek efemeryczny – umykające, nietrwałe odbicie, czy jako obraz mentalny. Zależy mi na tym aby obrazy natury, oparte na motywach zaobserwowanych w przyrodzie, stały się również obrazami natury obrazu.

W moich poszukiwaniach omijam trakt tradycyjnie pojmowanej syntezy i analizy, wybierając wariantowość, która daje mi możliwość pochylenia się nad każdą sytuacją z osobna. W materii objętej konturem wyzwalam proces permanentnego jej zagęszczania prowadzący do stanu wrzenia. Kontur jest tylko szkicem a skończone dzieło to studium do dalszych prac.Stan wrzenia przejawia się w ustawicznej zmienności, która jednak nie przeszkadza samointegracji obrazu.Formy istniejące na pograniczu rzeczywistości i majaczenia są przedmiotem i zjawą jednocześnie; szybko tracą swoją tożsamość i odchodzą ku innym kształtom i figurom, niemal rozpuszczając się w szarym powietrzu tła. Egzystują niczym zjawy, które charakteryzyją się ukradkową i nieuchwytną widzialnością tego, co niewidzialne. Ich niejasny status dodatkowo uwypukla sąsiedztwo fragmentów wyraziście obecnych. Chciałbym, aby było to postrzegane jako „dosłowne” ucieleśnianie czy wizualne „udosłownienie” dialektyki widzialnego i niewidzialnego, żeby wiodło ku odsłanianiu (się) bytu.

Paweł Frąckiewicz

sierpień 2011

Paweł Frąckiewicz

Urodzony w 1958 roku. W 1982 roku ukończył studia w zakresie projektowania graficznego i grafiki artystycznej w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, obecnie Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.
Od 1999 roku prowadzi samodzielnie pracownię litografii.

Jest kuratorem Międzynarodowego Konkursu Rysunku we Wrocławiu, niegdyś Międzynarodowego Triennale Rysunku. Od 2003 roku profesor zwyczajny. Od 2005 roku prodziekan Wydziału Grafiki.
Tworzy w dziedzinie grafiki warsztatowej, rysunku, malarstwa i projektowania graficznego.
Bierze udział w wystawach, konkursach graficznych i rysunkowych w Polsce i za granicą.
Miał 25 wystaw indywidualnych. Za swą twórczość uzyskał kilka znaczących nagród i wyróżnień.